Opadanie powieki / powiek (ptoza) to stan w którym dochodzi do opadnięcia powieki górnej, co prowadzi do częściowego lub całkowitego przesłonięcia źrenicy ograniczając pole widzenia lub uniemożliwiając widzenie okiem dotkniętym ptozą.

Przyczyną powstania ptozy może być osłabienie mięśnia dźwigacza lub wydłużenie rozcięgna mięśnia dźwigacza (ptoza aponeurotyczna).

W przypadku ptozy wrodzonej przyczyna zlokalizowana jest w układzie nerwowym lub może być spowodowana nieprawidłową budową mięśni. Przyczyna ptozy i objawy jej towarzyszące mogą być uwarunkowane genetycznie.

Aby skorygować ptozę, chirurg musi wykonać nacięcie skóry powieki górnej, aby dotrzeć do rozcięgna i mięśnia dźwigacza powieki. Zazwyczaj linia cięcia zlokalizowana jest w bruździe nadtarczkowej, co w przyszłości gwarantuje, że blizna będzie estetyczna i mało widoczna. Z przedniego dostępu możliwe jest również usunięcie nadmiaru skóry. Po wypreparowaniu mięśnia dźwigacza czyli odseparowaniu go od tarczki, spojówki, mięśnia okrężnego i przegrody oczodołu, rozcięgno mięśnia przyszywane jest do tarczki cienkimi szwami nierozpuszczalnymi aby ustawić powiekę w nowej pozycji. Po kontroli poziomu brzegu rzęsowego oraz biernego domykania powiek zakładane są kolejne szwy mocujące mięsień dźwigacz do tarczki, a nadmiar mięśnia zostaje odcięty. Po wykonaniu dokładnej hemostazy (zamknięciu krwawiących naczyń krwionośnych) chirurg zeszywa skórę i zakłada sterylny opatrunek.

W przypadku braku kurczliwości/ funkcji mięśnia dźwigacza, operacja skrócenia mięśnia może nie przynieść oczekiwanego efektu, może dojść do nawrotu ptozy oraz może dojść do powstania niedomykalności szpary powiekowej, co w przypadku nasilonego wysychania gałki ocznej podrażnienia spojówek i rogówki może wymagać kolejnego zabiegu korygującego.

 

W przypadku braku funkcji mięśnia dźwigacza powieki zazwyczaj wykonywany jest zabieg podwieszenia powieki do mięśnia czołowego na paskach powięzi własnej pacjenta lub na paskach materiału syntetycznego.

Do przeprowadzenia operacji ptozy u dzieci konieczne jest znieczulenie ogólne. U niektórych nastolatków i dorosłych operację opadania powieki wykonuje się zwykle w warunkach ambulatoryjnych w znieczuleniu miejscowym. Pacjent musi być w stanie do pewnego stopnia współpracować. W większości przypadków pożądana jest operacja ptozy z minimalną (doustną lub dożylną) sedacją.